Η λαγονοκνημιαία ταινία είναι μια λωρίδα ιστού με μεγάλο μήκος η οποία εκτείνεται από το ισχίο έως το γόνατο εξωτερικά. Εκδηλώνεται με συνεχή διαξιφιστικό πόνο ο οποίος γίνεται εντονότερος με την δραστηριότητα και υποχωρεί με την ανάπαυση. Εμφανίζεται συχνότερα σε δρομείς, ποδηλάτες και γενικότερα σε επαναλαμβανόμενες κινήσεις του γόνατος, λόγω της υπέρχρησης των μυών που συνδέονται με τη λαγονοκνημιαία ταινία.
Τα κύρια αιτία είναι τα προπονητικά λάθη αλλά και ο ανεξέλεγκτα μεγάλος όγκος προπόνησης. Οι ξαφνικές αλλαγές στις επιφάνειες τρεξίματος (από μαλακή σε σκληρή, από επίπεδη σε ανηφόρα ή κατηφόρα), στην ταχύτητα και απόσταση, δεν δίνουν την δυνατότητα στο σώμα να επουλώσει τους μικροτραυματισμούς που συμβαίνουν στην προπόνηση.
Άλλοι παράγοντες που αναφέρονται συχνά είναι οι μυϊκές ανισορροπίες, η αδυναμία των μυών του ισχίου (κυρίως του μέσου γλουτιαίου), ο υπερπρηνισμός, η σκλήρυνση της λαγονοκνημιαίας ταινίας, η ανισοσκελία, τα ραιβά γόνατα και τα ακατάλληλα ή πολυχρησιμοποιημένα υποδήματα.
Η θεραπεία είναι κατά κανόνα συντηρητική με στόχο την μείωση του πόνου μέσω της αντιμετώπισης της φλεγμονής και τη βαθμιαία επιστροφή στις δραστηριότητές του. Η ανάπαυση, η κρυοθεραπεία, η χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, η εφαρμογή ελαστικής περίδεσης (kinesio taping) και οι διατατικές ασκήσεις είναι οι ενδεδειγμένες μέθοδοι αντιμετώπισης του συνδρόμου. Η εκπαίδευση του ασθενούς (υπομονή-επιμονή), η διαχείρηση των φορτίων και η σταδιακή αύξηση της αντοχής της λαγονοκημιαίας ταινίας αποτελούν τον άξονα της αποκατάστασης.
