Ο σύγχρονος τρόπος ζωής καθώς και η αύξηση του προσδόκιμου ορίου επιβίωσης του ανθρώπου, σε συνδυασμό με τις νέες διατροφικές συνήθειες και την έλλειψη φυσικής άσκησης, έχουν συμβάλει στην εκδήλωση σημαντικών εκφυλιστικών αλλοιώσεων στον ανθρώπινο σκελετό. Tο οστό είναι ένας ζωντανός ιστός που συνέχεια φθείρεται και αντικαθίσταται. Όταν η ανάπλαση δεν γίνεται με την ίδια ταχύτητα με την φθορά του παλαιού οστού παθαίνουμε οστεοπόρωση. Οι γυναίκες κινδυνεύουν να εμφανίσουν οστεοπόρωση περισσότερο από τους άντρες. Η αναλογία είναι μία στις τρεις μετά τα πενήντα, ενώ στους άντρες είναι ένας στους τέσσερεις. Από εκείνες που πάσχουν, μία στις τρεις θα πάθει κατά τη διάρκεια της ζωής της κάποιο οστεοπορωτικό κάταγμα που συνήθως είναι συνέπεια ατυχήματος χαμηλής βίας, όπως ένα απλό πέσιμο. Οι περισσότερες γυναίκες που έχουν οστεοπόρωση δεν το ξέρουν, γιατί δεν έχουν ελεγχθεί ποτέ και συνήθως το ανακαλύπτουν αφού πάθουν κάποιο κάταγμα. Τα οστεοπορωτικά κατάγματα, ιδιαίτερα της σπονδυλικής στήλης και του ισχίου, έχουν δυσμενή επίπτωση στην ποιότητα ζωής, προκαλούν αναπηρίες και συνδέονται με αυξημένη θνησιμότητα.
Η οστεοπόρωση σχετίζεται κατά κύριο λόγο με την εμμηνόπαυση, κατά την οποία η απότομη μείωση των οιστρογόνων επηρεάζει και τα οστά, κάνοντάς τα πιο αραιά και πιο εύθραυστα. Κάθε γυναίκα μετά την εμμηνόπαυση θα πρέπει να ελέγχεται για οστεοπόρωση με τις ακόλουθες εξετάσεις: μέτρηση οστικής πυκνότητας, βιοχημικός οστικός έλεγχος και ακτινολογικός έλεγχος.
Αυτό που χρειάζεται να ξέρει ένα άτομο που έχει ήδη διαγνωστεί με οστεοπόρωση είναι ότι δεν είναι ποτέ αργά να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα θεραπευτικής άσκησης για αύξηση της οστικής πυκνότητας. Φυσικά μπορεί κάποιος που έχει διαγνωστεί με οστεοπόρωση να ανησυχεί ότι εάν ασκηθεί είναι πιθανό να πέσει και να πάθει κάταγμα. Αλλά ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Ένα σωστά σχεδιασμένο πρόγραμμα άσκησης μπορεί στην πραγματικότητα να βοηθήσει στην πρόληψη πτώσεων και καταγμάτων. Αυτό συμβαίνει επειδή η άσκηση ενισχύει τα οστά και τους μυς και βελτιώνει την ισορροπία, τον συντονισμό και την ευελιξία.
Ανασταλτικοί-προληπτικοί παράγοντες οι οποίοι εμποδίζουν την γρήγορη εξέλιξη ή και εμφάνιση της νόσου είναι: Η διατροφή πλούσια σε βιταμίνη D και ασβέστιο, η αποφυγή λήψης ασύμβατων πρωτεΐνών, η αποφυγή καπνίσματος και αλκοόλ και η καθημερινή άσκηση.
Στην περίπτωση λοιπόν που έχουμε διαγνωσθεί με μειωμένη οστική πυκνότητα στον έλεγχο των οστών μας, καλό είναι να απευθυνθούμε σε φυσικοθεραπευτή, ο οποίος θα σχεδιάσει ένα πρόγραμμα εξειδικευμένης θεραπευτικής άσκησης, το οποίο σε συνδυασμό με μια ισορροπημένη διατροφή θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε υγιείς και να αποφύγουμε ή ακόμα και να καθυστερήσουμε την εμφάνιση της οστεοπόρωσης, προστατεύοντας ταυτόχρονα τα οστά μας από την περίπτωση ενός κατάγματος.
